heb het gelukkig allemaal niet live zien gebeuren..
maar het sloeg in als overal..
het sloeg in als een bom..
wouter weylandt is dood..
gelukkige kende ik hem niet
ik kende hem alleen als hevige fan van leopard-trek,
waar hij deel van uit maakte, en als belgische renner.
maar het is vooral het feit die mij zo grijpt..
26jaar.. zoveel toekomst voor zich..
alles al gezegd.. iedereen voelt het..
het besef komt weer..
het besef dat alles ineens gedaan kan zijn..
ongeacht de leeftijd..
de dood houd geen rekening met leeftijd..
de dood is soms een beetje genadeloos..
en soms ook geen klein beetje..
zoals nu..
hard. keihard.
alles samen is het een ongeloof
maar vooral..
het sterke gevoel van onrechtvaardigheid
en elke keer als ze de beelden tonen van zijn overwinning
net geen jaar geleden..
maakt het me een beetje bang..
zijn lichaamshouding, zijn lichaamsbouw en zijn lichaamsvreugde..
de lichtjes in zijn ogen..
het lijkt allemaal veel te sterk
op mijn vriend..
de onschuld die hij uitstraalt en het kinderlijke geluk bij winst..
dat is wat me bang maakt
als ik die beelden terug zie..
elke keer opnieuw..
een goed, vreugdevol leven is niet hetzelfde als een lang leven..
maar wat is goed en vreugdevol..
zowiezo.. een leven is eindig..
en dat mogen we weer voelen.
en dat is wat zoveel pijn doet..
niet denkend aan de toekomst die hij voor zich liggen had..
zijn nieuwe ploeg! superploeg!
zijn vriendin.. zijn zwangere vriendin..
zijn kindje.. zijn eerste kindje.. op komst..
een hele wielercarriere..
met mss wel winst opnieuw in de 3e etappe..
de 3e etappe van de giro..
winst.. zoals vorig jaar..
als gij nu maar niet zo gevallen was..
ALS..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten